دانلود دکلمه ی یوسفعلی میرشکاک از شعر داغ سودای محمد

ز سر بیرون نخواهم کرد سودای محمد را
نمی گیرد خدا هم در دلم جای محمد را
 
پس از عمری که چون پروانه بر گِرد علی گشتم
در این آیینه دیـدم نـقش سـیمای محمد را
 
به بینایی امیر عرصه تجرید خواهی شد
کنی گر سرمه ات خاک کف پای محمد را
 
جهان را سر به سر آیینه ی روی علی دیدی
علی خود آینه ست ای دل تماشای محمد را
 
محمد «من رءانی» گفت و موسی «لن ترانی» دید
چه در دل داشت عیسی جز تمنای محمد را
 
شبی کآفاق را آیینه ی نور خدا دیـدم
خدا می دید در آیینه سیمای محمد را
 
چطور آخر همین گوشی که جز دشنام نشنیده ست
شنید آخر به جان لحن دل آرای محمد را
 
چه باید گفت از آن شب، آن شب قدس اهورایی
که من بـا خـویـشـتن دیـدم مدارای محمد را
 
که می داند که یوسف با همین آلوده دامانی
شنید آخـر نـدای گرم و گیـرای محمد را
 
شب صبح ازل پیوند رویایی! تو می گویی
همین من دیدم آیا روی زیبای محمد را؟
 
سگ کوی علی هستم ولی دزدانه می بینم
علی بر سینه دارد  داغ سودای محمد را

دانلود دکلمه ی یوسفعلی میرشکاک از شعر داغ سودای محمد

ز سر بیرون نخواهم کرد سودای محمد را
نمی گیرد خدا هم در دلم جای محمد را
 
پس از عمری که چون پروانه بر گِرد علی گشتم
در این آیینه دیـدم نـقش سـیمای محمد را
 
به بینایی امیر عرصه تجرید خواهی شد
کنی گر سرمه ات خاک کف پای محمد را
 
جهان را سر به سر آیینه ی روی علی دیدی
علی خود آینه ست ای دل تماشای محمد را
 
محمد «من رءانی» گفت و موسی «لن ترانی» دید
چه در دل داشت عیسی جز تمنای محمد را
 
شبی کآفاق را آیینه ی نور خدا دیـدم
خدا می دید در آیینه سیمای محمد را
 
چطور آخر همین گوشی که جز دشنام نشنیده ست
شنید آخر به جان لحن دل آرای محمد را
 
چه باید گفت از آن شب، آن شب قدس اهورایی
که من بـا خـویـشـتن دیـدم مدارای محمد را
 
که می داند که یوسف با همین آلوده دامانی
شنید آخـر نـدای گرم و گیـرای محمد را
 
شب صبح ازل پیوند رویایی! تو می گویی
همین من دیدم آیا روی زیبای محمد را؟
 
سگ کوی علی هستم ولی دزدانه می بینم
علی بر سینه دارد  داغ سودای محمد را

یک نیمایی منتشر نشده و قدیمی

«محرم»

یه دسّه روضه خون تو بالا خونه

«حسینم وای حسینم وای» میخونن

یه عده سینه زن بالای کوچه :

«علمدار رشید من کجایی»

به یاد روزی افتادم که اونا

از این خونه کشون کشون می بردن

تورو با دسّ بسّه چشمِ پر خون

محرّم بود و بازم

یه دسّه سینه زن پائین کوچه

یه عده روضه خون بالای ایوون

تهران - اردیبهشت 1364

تازه ترین صفحات اضافه شده به وبلاگ :

1 فروغ ؛ کاهنه ی مرگ آگاه (مقاله ی معروف میرشکاک برای زنده یاد فروغ فرخزاد - فصلنامه ی هنر - 1372 )

2 گفتگوی مرحوم رسول ملاقلی پور با میرشکاک در سه بخش : بخش اول + بخش دوم + بخش سوم (ماهنامه ی فیلم ویدئو - 1376)

شب است و پنجره ای دارم که روبروی تهی باز است
شکسته حنجره ای دارم که قاب خالی آواز است

در این قفس نفسی دارم پرنده وار تپیدن ها
که رفت و آمد سنگینش شکسته بالی پرواز است

دلا اگرچه گرفتاری، به خون روشن خود خو کن
به گوش سینه چه می خوانی؟ زبان آینه غماز است

زبان به شکوه گشودن را که بست گوش شنیدن ها
به روی عرض نیاز ما، همین گشوده در ناز است

به وهم رفتن شب خون شد گلوی خواندن چاووشان
جنون شد آنهمه خون، غافل، که فتنه را سر ِ آغاز است
 
زبان آینه روشن بود اگر دلش نه از آهن بود
چرا خبر نشدیم ایدل سیاهی آینه پرداز است

در این حصار سیاه آیین به آفتاب نیازی نیست
که بال کرکس خاموشی در اوج ممکن پرواز است

یادداشتی پیرامون مجموعه شعر «کوچ به آسمون» سروده ی قاسم سلیمانی شاعر بختیاری

سر آن سر که افتد به پای رضا
دل آن دل که دارد هوای رضا

رضای خدا گر طلب می کنی
دلا! رو طلب کن رضای رضا

به دنیا چه کارش؟ ز دوزخ چه باک؟
جگر خسته ی مبتلای رضا

چه پرسی ز فرمانروای بهشت
چه دانی تو از کبریای رضا؟

چو گردون گردان به فرمان اوست
الا بنده ی بینوای رضا_

بنه سر که سرها ز روز الست
نگون شد به شوق لقای رضا

مبر جان که جانها ز روز ازل
بلی زد به ذوق بلای رضا

علم کرد حق کربلای حسین
که گردد به پا کربلای رضا

نگردد کسی آشنای حسین
مگر آنکه شد آشنای رضا

نبیند کسی رنگ هشتم بهشت
مگر خاک کوی گدای رضا

نه در توس، بر آسمان می زند
خداوند کوس ولای رضا

عمری عبث آرزوی حق می کردم
روی دل خود به سوی حق می کردم
با خود همه گفتگوی حق می کردم
حق بودم و جستجوی حق می کردم

تا روز رستاخيز، فردایی نخواهد داشت
هركس كه با ما زير اين سقف ترک خورده است

عجب حکایتیه، من می گم تو دریایی
تو هی دلت بزنه پر که بادبون باشی