می بوسد زمین 

قدم هایت را

وآسمان

دخیل می بندد

دست های گره خورده را.

بوسه می زند

جبرئیل امین

دست هایی راکه

خورشید می شود

نگاه روشنت را در طوافند

به شوق دیدنت در اعتکافند

ببین آقا کبوترهای عاشق

به سویت پر کشان ، تا فتح قافند

نشسته شبنم اندوه بر یاس

شقایق می شکفت از داغ عباس

تگرگ مرگ می بارید واز زخم

ترک می خورد گلدان های احساس