مادری‌بودودلی‌خوش‌به‌نگاهی٬گاهی
دستِ‌پُرمِهروصدایش‌به‌پگاهی٬گاهی

کاشکی بودکه سَر بر قدمش بگذارم
منم و غصه و این بارِ گنـاهی ٬‌ گاهی

در دلِ ظلمتِ افکارِ پریشـان شده ام
به‌شـبِ‌تیــره‌چنــــــانْ‌تابشِ‌مـــاهی٬گاهی

گرچه‌رفته‌ست‌ولی‌بازهوادارِمن‌است
یادِ او مــانعِ بر هــر سـَرِ چاهــــی ٬ گاهی

پندهایش که نموده دلِ مــا را روشن
نـــورِ تابنـــــــده بـُوَد آخـــرِ راهی ٬ گاهی

گر غمی در دلِ ما بود ٬ هزاران در او
حلقه‌یِ اشک‌به‌آن‌چشمِ‌سیاهی٬‌گاهی

حال٬تنهــاغمِ‌دل‌مانده‌وافسوس‌و درد
نیست‌جز فاتحه‌و اشکی‌و‌آهی٬گاهی

میلادِ طبیعت و بهـــاران آمد 
صدقاصدکِ‌سپیدورقصان‌آمد 

افسون‌کُنَداین‌شکوه٘ هـرآدم را 
آوازِ خـوش و نغزِ هَزاران آمد 

شدپهنه‌ی‌دشت‌پُرگُلِ‌آبی‌وسرخ 
سرمستیِ‌گُل،شکوفه باران آمد 

بامــوجِ قشنگ،سبزه آرایی شد 
یک‌جرعه٘‌نَفَس٘‌به‌سینه٘‌مهمان‌آمد 

بیدارشده زمین و رخ می‌شوید 
آبی‌خُنَک‌ازچشمه‌یِ جوشـان آمد 

شد محوِ هنرمنـدیِ ایزد،حــامی 
احسن٘ به زبان‌و دیده‌و جـان آمد 

با دستِ توانـــایِ خــداوندِ بزرگ 
تصــویرِ یــگانه ای به دوران آمد

نــازِ نـــگاهت دلِ مـــا را ربـــود 
پنجره‌ای تـازه به‌رویم‌گشـود 

گرچه‌زِ تــو دور شـدم ماهِ من 
لیک‌به‌غیر ازتو به فکرم نبود 

جان‌به‌فدایت‌همه‌یِ‌هستی‌ام 
عشقِ تو شدبافته‌درتار وپود 

بی‌تو‌دلم‌خـانه‌یِ‌دردوغم‌است 
پُـر شـــده از مِهــرِ تو کُلِ وجود 

چون خبری از تو رسد٬کارِ من 
هست‌به‌هَر لحظه قیام‌و قعود 

تــا بِرِسـی ٬ خـــوب تماشـــــــا کُنَم 
چهره‌یِ خنــــدانِ تو را زودِ زود 

یادِتو هـر جا که به ذهنم رسید 
گشت‌روان‌شـعر زِلب‌هاچو رود 

دست و دلم باهم و بی اختیـار 
خـوبی واوصافِ تورا می‌سرود 

ای گُلِ زیبــــایِ من ٬ ای جـانِ من 
باد زِ حـــامی به تو صـــدها درود

بــاز دلم کــــرده هـــــــوای تو را 
نغمه‌ی جانبخشِ‌صدای تورا 

باز دلم ســوی تو پَر می‌کِشد 
جامْ به‌نامِ تو٬به سَر می‌کِشد 

پُرشده‌ازعشـقِ‌تو این‌سینه‌ام 
چهــره‌ی تـو هست در آئینه‌ام 

هردَم و هـر لحظه به یادِتوأم 
منتظـــــرِ صـــــورتِ شــــــادِ توأم 

کاش‌که دوراز تو نبــاشم‌دَمی 
بر همــــــه ی دردِ دلــم مــــرهمی 

عشـقِ منی ٬جـانِ منی ٬یارِ من 
نامِ تو ســــرمایه‌ی اشعــــــارِ من 

دست بکِش برسَرِ حـامی‌زِمِهر 
عُمرِتوبیحدّشَوَدهمچون‌سپهر 

تا به ابــد ٬ نامِ تـــو پاینـــــده باد 
عشقِ تو درعمقِ دلم زنــده باد

دورم‌زِتو ای دلبرِ من حالْ٬خراب‌است 
ازغصه‌یِ‌هجرانِ‌تواین‌سینه‌کباب‌است

آرامشِ من در سخنِ‌ گَرمِ تو زیبـــاست 
دنیاهمه٬بی‌عشقِ تولبــریزِ عذاب است 

در قصـــر ٬ بنـــــوشم عسلِ ناب ٬ بدونت 
درکامِ‌من‌هرجرعه‌یِ‌آن‌سربِ‌مذاب‌است 

از دوریِ تــو ٬ ای همـــه ‌یِ بـود و نبـــودم 
چشمم‌پُرِاَشک‌ست‌ودلم‌درتَب‌وتاب‌است 

این کلبه‌یِ عشقی که مهیاشــده بهرت 
بی‌هُرمِ‌نفس‌هایِ‌توبی‌رنگ‌ولعاب‌است 

پُرباشد اگر ٬جانِ‌من‌از ضربه‌یِ‌صدتیغ 
آن‌دستِ نوازشگرِ تو مَرهمِ ناب است 

گــر زَهـــرِ هـــــلاهل بدهی ٬ باز ٬ بنـــوشم 
ازسویِ‌توچون‌میرِسَدَم‌مثلِ‌شراب‌است 

بر گلشـنِ زیبــــــا ننهــم پـــای ٬ کــه بی تو 
ازمنظرِ حــامی چوبیابان‌و سراب‌است 

عُمری بنشینم به هوایِ تو شب و روز 
گرپیر شوَم٬باز دلم همچو شباب است 

چون‌جلوه‌کُنَدرویِ‌تودرصحنه‌یِ‌چشمم 
دیدارِتوای مونــسِ من عینِ‌ثواب است

آخ‌چه‌سنگین‌شده‌این‌سینه‌ام 
بـاز شــــده‌ پُـر ٬ دلِ پُـر کینه ام 

خنـــده‌ فرامـــــوش شده از لبم 
از غم و از غصــه‌یِ دیرینه ام 

عیبْ نمـــــایان نشــوَد بهــــرِ من 
مات و کدر از چه‌شد آئینه ام 

شـنبه و هر شـنبه فقط بگــذرد 
شـــــوقْ نـــدارد ٬ دگـــــر آدینه ام 

نیست دگـــر ٬ بـارشِ ابـــرِ بهـــار 
بویِ خـوشی‌نشنَوَم از چینه‌ام 

در نظرم هستْ سیاهی ٬ فقط 
نیست دگر رنگ ٬ به رنگینه ام 

شُکرْ که‌یک‌همدم‌وهمرازهست 
دلبــــــرِ زیبـــــــــــا رخِ سبـــــــــزینه ام 

هستیِ‌حامی‌به‌نَفَس‌هایِ‌اوست 
عشق و وفایش‌شده گنجینه‌ام

(دوقافیه ای) 
غرقِ دریای گنـــــاهم ٬ایـــزدِ یکتـــا ببخش 
شرمگین‌وروسیاهم٬ذاتِ‌بی‌همتاببخش 

کُن‌عطا چشمی‌نبیند غیرِ ذاتِ اقدست 
نیست‌پاکی‌درنگاهم٬عـالیِ اعلا ببخش 

دست بر دامـانِ اهلِ بیتِ پیغمـبر شَوَم 
بر پناهِ بی‌پناهم ٬ حضرتِ زهرا ببخش 

بارگاهش محفلِ‌انس‌و شمـایی‌ازبهشت 
بر رضـا آن پادشاهم٬عروة‌الوثقا ببخش 

تکّهْ چوبی ومن و پهنـایِ دریایی وسیع 
بی‌تو مثلِ‌برگِ‌کاهم‌هسـتِ‌ناپیدا ببخش 

هستْ‌امیـدم فقط بر آستانت ای‌عظیم 
بر دعای شامگاهم٬در شبِ زیبــا ببخش 

سَربه‌دیوارش‌گــذارم‌زیرباران‌روزوشب 
خانه‌ات شد پایگاهم٬مالکِ فردا ببخش 

واسع و حیّ و جمیل‌و واجد کُلِّ جمـال 
نامِ زیبایت گواهم٬احسن الاسماببخش 

چشمِ‌حامی‌هست‌برلطفِ‌توای‌یزدانِ‌پاک 
جزرضایِ‌تونخواهم٬دارم‌استدعا ببخش

وقتْ‌تَنگ‌است٬ خدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 
حِلّهْ‌جَنـگ‌است٬ خـدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

پادشــــاهانِ عـــــرب دل به تلاویو دهند 
اینکه‌ننگ‌است٬ خدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

غزّه پُر گَشتـــه زِ قتلِ زن و کــــودک حالا 
جَنگِ‌سنگ‌است٬ خدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

همگی‌جایِ‌خــــودش نیک ٬ولی‌مـیهن‌چه 
چشم‌تنگ‌است٬ خدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

جبههْ یک نعمت ودانشکـده‌ای عالی بود 
این‌قشنگ‌است٬ خدایی٬ دلمانْ‌می‌سوزد 

حال در دستِ جــــوانانِ وطن جــایِ قلم 
پُر سُرَنگ‌است٬ خـدایی٬ دلمانْ‌می‌سوزد 

کوچه‌ها پُر شــده از رنگ و لعابِ بسیـار 
چون‌فَرَنگ‌است٬خـدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

شده جانبــــاز زِ نـــاداری و دردش عاصی 
این‌چوزنگ‌است٬خدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

پـــــدر از خجلتِ دستـــــانِ تُهی هر لحظه 
گیج‌ومَنگ‌است٬خــدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

وضعِ خوب‌ولبِ‌خنـدان و خوشیِ مَردُم 
یک جَفَنگ‌است٬خـــدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

آنـکه دزدید زِ امــــوالِ مــنِ حـــــــامی و تو 
شوخ‌وشَنگ‌است٬خدایی‌دلمانْ‌می‌سوزد 

وَعْده بسیــــــار شنیــدیم ولی بی انجام 
آب‌ورنگ‌است٬ خدایی٬دلمانْ‌می‌سـوزد 

صاحبِ زور بَرَد ثـــــروتِ مـــَردُم ٬ گویند 
او زرنـــــگ‌است٬ خدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد 

درکِ این درد و عذابی که بُوَد ٬ محتاجِ 
یک درنگ‌است٬ خدایی٬دلمانْ‌می‌سوزد

کاشکی بود یکی تا زِ دلم غم بِبرد 
دردِ آمیـخته با غصـــه و مـــاتم ببرد 

تشنه‌ام‌تشنه‌یِ‌جاویدْشدن٬بامِهرش 
کاش آیــد که مـــرا تا لبِ زمزم ببرد 

شده‌دلْ‌تنگ‌برایِ‌سـخنی‌ازسَرِعشـق 
کیست‌تاحرفِ‌مـرامحضرِمَحرم‌ببرد 

تاکه افتــد نظرم‌بر رُخِ او٬ لال شَوَم 
خبرازخجلت‌واز شرمِ‌من٬آن‌دَم‌ببرد 

شـــانه بشکست ‌٬ زِ بارِ گُنهِ بسیـــارم 
بهــرِ آن یــار ٬ نشــــانی زِ قَدِ خَم ببرد 

ترسم‌آزرده شَــوَدروحِ‌لطیفش٬راوی 
معصیت‌هایِ‌مـرا ٬ نَم‌نَم‌و کَم‌کَم‌ببرد 

زخمِ ناسـور بریده‌ زِتَنَم تاب ٬ کَسی 
خبری زین‌که نیـازم شـده‌مرهم ببرد 

حالْ‌محتاجِ‌نگاهیْ‌شده‌حامی٬ای‌کاش 
روزگارش به‌هواخواهیِ همدم ببرد 

کاش آیدگُلِ زیبـایِ من از پَرده‌بُرون 
تا٬ زِ دل غصـه‌واز دیده‌یِ‌من٬نَم ببرد

کاشکی بود یکی تا زِ دلم غم بِبرد 
دردِ آمیـخته با غصـــه و مـــاتم ببرد 
تشنه‌ام‌تشنه‌یِ‌جاویدْشدن٬بامِهرش 
کاش آیــد که مـــرا تا لبِ زمزم ببرد 
شده‌دلْ‌تنگ‌برایِ‌سـخنی‌ازسَرِعشـق 
کیست‌تاحرفِ‌مـرامحضرِمَحرم‌ببرد 
تاکه افتــد نظرم‌بر رُخِ او٬ لال شَوَم 
خبرازخجلت‌واز شرمِ‌من٬آن‌دَم‌ببرد 
شـــانه بشکست ‌٬ زِ بارِ گُنهِ بسیـــارم 
بهــرِ آن یــار ٬ نشــــانی زِ قَدِ خَم ببرد 
ترسم‌آزرده شَــوَدروحِ‌لطیفش٬راوی 
معصیت‌هایِ‌مـرا ٬ نَم‌نَم‌و کَم‌کَم‌ببرد 
زخمِ ناســور بریده‌ زِتَنَم تاب ٬ کَسی 
خبری زین‌که نیـازم شـده‌مرهم ببرد 
حالْ‌محتاجِ‌نگاهیْ‌شده‌حامی٬ای‌کاش 
روزگارش به‌ هـواخواهیِ همدم ببرد 
کاش آید گُلِ زیبـایِ من از پَرده‌بُرون 
تا٬ زِ دل غصه و از دیده‌یِ‌من٬نَم ببرد