روزهای من پُر است از سکوت واژه ها، صدا

روزهای من پُر است از سکوت واژه ها، صدا
از ترانه های ناگهان، از پرنده های بی هوا

روی میز، روزنامه، چای نیم خورده، روی بند
رخت های مشکی عزا، طرح های نیمه کاره ی رها

نیمکت، پیاده رو، عابران خسته، ایستگاه انتظار
هفت تیر، توپخانه، مولوی، پا به پای من بیا

ایستگاه بعد، من پیاده می شوم، یک نفر سوار می شود
از خودم سوال می کنم راستی چه فرق می کنیم ما دو تا؟

قم، یکی ، دو هفته بعد، عصر پنجشنبه «دور شهر»
لحظه های من پر است از ترانه های بی صدا

خلوت کتابخانه، روی میز« شاملو»،« بهشت گمشده»
در مسیر روزمره راه می روم هنوز پا به پای این عصا

دور می زنند در سرم تکه های فکر احمقانه ای قشنگ
مثل فکر اقتصاد، قیمت طلا و سکه، چیزهای بی بها

من که فکر می کنم زندگی حماسه است فکر می کنم و... فکر
مثل کفش دوزکی برهنه پا و مانده زیر دست و پا