به ما غمی به بلندای آسمان می داد

به ما غمی به بلندای آسمان می داد
فرشته ای که مزار تو را نشان می داد

هنوز در غم پهلوی زخم خورده ی توست
دری که رایحه ی یاس و ارغوان می داد

کبود روی تو ای روح پاک و سبز بهار
نشان ز سیلی غارتگر خزان می داد

کجاست مشعله ی پر فروغ ماه رخت
که روشنا به تمام ستارگان می داد

زلال یاد تو ای کوثر مقدس عشق
به دشت های عطشناک و مرده جان می داد

پس از تو قافله ی عشق بر تمام جهان
پیام تسلیت از صاحب الزمان می داد.