چند شعر کوتاه: شناسنامه روح

پروانه نیستم
تنها پری جدا شده‌ام از پرنده‌ای
در باد، دربدر.
::

مثل کفشدوزکی که در میان سبزه ها
ناگهان
تازه می‌کند نگاه را؛
تازهء توام.
::

می‌خواهم از انبوه بارانی که در پیراهنم آویختی
                                       خالی شوم این بار
می‌خواهم از این رخت برخیزم
لطفاً طنابت را...
::

ترک رؤیا کن ای عشق!
چارسو ، قصه چسب و چاقوست
شش جهت، بارش تیر و ترکش.
::

هنوز برنگشته باد
هنوز عطر نسترن نمی‌وزد
منم هنوز و
            این دری که دست‌های تو هنوز...
::

و می‌آید و در مسیرش
تمام علایم
دچار جنون می‌شوند.
::

نه ابری است. نه آفتابی
هوای ترا
         هیچ کس پیش بینی نکرده ست.
::

دلتنگی‌ام
دستی است
             هی در جیب، هی در جیب
بی آنکه دنبال کلیدی، کاغذی، چیزی.
::

از تمام رنگ‌های این جهان
وام‌دار هیچ رنگ ویژه نیستم
جز نگاه تو
          که مادر تمام رنگ‌هاست.
::

اگر بلند شدی از خواب
و با خودت
به این نتیجه رسیدی
که عشق واژهء بی ربطی است
شناسنامهء روح تو باطل است آن روز.
::

از خواب بلند می‌شوم
یاد تو سراغ خاطرم می‌آید
مانند کبوتری لب پنجره‌ای.
::

علف‌های روییده از گور
بجز زندگی هیچ کاری ندارند
و کاری ندارند
که پایان این خفته در خاک
رمانتیک بود و غرور آفرین
و یا تلخ بود و تراژیک!
::

درختی که آتش بگیرد
مرا بهتر از دیگران می‌شناسد
من از چشم‌های کسی ناگزیرم
که در شرح تابیدن او
رگم حسّ مرداد جیرفت دارد.
::

ترا باز می‌خوانم ای تیغ شیرین!
که در پیشگاه تو
                    تقویم
به پایان خود می‌رسد
و در گفتن تو
صدا ـ مثل اعدامیان ـ رعشه دارد.
::

ـ من و ابر؟
چه تشبیه پرتی!
که باران بهرحال جایی درین خاک
و من بی تو
          پروای باریدنم نیست
                        هرجا که باشد.
::

به خوابم بیا
که بیداری‌ام هیچ تعبیر خوبی ندارد
بجز حسّ رفتن.
::

ـ و این راه آیا ..؟
به پاسخ نیندیش
و بگذار احساس این تشنگی
                    روز و شب با تو باشد.
::

«نمی‌خواهمت» هم
همان طعم «می‌خواهمت» می‌دهد
و حتی کمی دلنشین‌تر
اگر از لبان تو باشد.
::

و راوی گفت:
            سهم شیر تنهایی است
و حتی شیر سنگی هم!
::

ـ چطوری عزیزم؟
جوابی نداری بجز هیچ
و معنی این حسّ خاکستری را
فقط «هیچ»های تو این قدر روشن...
::

باران تو
بداهه نوازی که می‌کند
انگار قلب پنجره در پنجه‌های اوست.
::

چه مهتاب باشد
چه شب بی نهایت
برای دل تنگ، فرقی ندارد.
::

در هزاران خط و صدها حرف
تشنهء یک واژه نابم
که صدای خالی‌ام را از طنین خود
با هزاران رعد
این بیابان پُر نخواهد شد.
::

و در من
دو حرف است این جای خالی
تو یا شب؟
::

در من
گوری است بی‌صدا
و در غیاب تو
باران پشت پنجره را دفن کرده‌اند.
::

گیلاس‌ها را نصفه باید خورد
نیمی لبان تو
نیمی لبان من.
::

با چشم‌های شور
شلیک می‌کنند به زیباترین نگاه
آن گاه
یک‌جا هزار کبک
            به خون غوطه می‌خورد.
::

صبح، آشتی کنان
از راه می‌رسد
خورشید
       بوسه می‌زندش گرم در بغل.
::

دنیای جالبی است
معشوقه‌ها
         نیامده در فکر رفتن‌اند
و عاشقان
         نبسته به فکر به هم زدن!
::

مرا روبرو باش ای حسّ نایاب!
همین قدر نزدیک
همین قدر دلچسب
و حتی ازین روبروتر!
::

می‌دانمت کجایی و
                 می‌دانمت چه وقت
و روزها که می‌گذرد
در حسرت زمان و مکانی که نیستی!
::

جهانی است
           هر لحظه‌اش لینک در لینک
و تنهایی‌ام
           همچنان ژرف در ژرف.