سنگهای صبور

ساده از ما نمی کنند عبور
مردها،این درخت های صبور
گرچه گاهی کمی گرفته و تلخ
ظاهرا خسته،ظاهرا مغرور

دل یک مرد مثل یک دریاست
صاف و مواج،آبی و زیباست
پشت لبخند،اشک می ریزد
گاه در جمع و باز هم تنهاست

مردهای همیشه کم خوابی!
سنگ های صبور بی تابی!
سرخ و آبی...چه می کشد دلشان
از دل ما زنان سرخابی

ما زنان،عاشقان پیچیده
با هزاران سلیقه و ایده
دایما دلخوریم و می گوییم
که خدا هم مرا نفهمیده  

تو مرا درک می کنی اما
این خودش عین نیک بختی نیست؟
می توانی مرا مرور کنی
این برای تو کار سختی نیست

نغمه مستشارنظامی