این روزها...

درختِ مرده‌ام از من کسی چيزی نمی‌خواهد

کسی در سايه‌ام بنشین و برخیزی نمی‌خواهد

کسی گیلاس‌هایم را نمی‌آویزد از گوش‌اش

کسی از برگ‌هایم گردن‌آویزی نمی‌خواهد

درخت مرده‌ام در چهارراه فصل‌ها عریان

که خود بی‌برگی‌ام تاراجِ پاییزی نمی‌خواهد

نه برگ و میوه‌ای... نه سایه‌ای... در دوردست ِراه‌ـ

تهی‌دست آن‌چنان کز من کسی چیزی نمی‌خواهد... 

                                         محمدرضا تقی دخت