تعطیلی جلسات ادبی، زمینه ساز بازی‌های انتخاباتی است

۱۸ شهریور ۱۳۹۳ | ۷۰۵ | ۰

این مطلب در تاریخ ﺳﻪشنبه, ۱۸ شهریور,۱۳۹۳ در وبلاگ اسماعیل امینی ، منتشر و از طریق فیدخوان به طور خودکار در این صفحه بازنشر شده است.

 

 

اهل سیاست اغلب بر این پندارند که آنچه از قدرت و منابع مالی در اختیار ایشان است، حاصل شایستگی و هوشمندی و دانش آنهاست و بنابراین حق دارند آن گونه که دلخواه شان است دربارۀ منابع مالی و امکانات و سرمایه های کشور  تصمیم بگیرند و عمل کنند.

این است که از نظارت وانتقاد و ارزیابی ، دلگیر می‌شوند و آن را دخالت در کارشان می‌انگارند.

اما اگر نیک بنگرند و دریابند که قدرت ومنابع مالی کشور، امانت مردم است و سیاستمداران، در موضع امانت داری و مسئولیتند ونه بر کرسی سیطره اقتدار، آن گاه پیوسته در پی ارزیابی عملکرد و تصحیح خطاهای خود خواهند بود و طبعاً از انتقاد و نظارت نمی‌گریزند و از آن مهم تر این که از پذیرفتن مسئولیت کاری که در آن تجربه و دانش لازم را ندارند می‌پرهیزند؛ زیرا موضع مسئولیت، میدان آزمون و خطا نیست و اتلاف منابع و سرمایه‌ها و غفلت از گذار زمان، از مصادیق بارز اسراف و به هدر دادن نعمت‌های الهی است.

سالیانی است که نهادهای فرهنگی و هنری و مراکز ورزشی و علمی، علاوه بر ساکنان همیشگی شان، یعنی اهل فرهنگ و هنرمندان ورزشکاران ،دانش جویان و دانشمندان، میزبان ساکنان موقتی است که از میان اهل سیاست می‌‌آیند و در عرصه‌های فرهنگی و هنری و ورزش و علمی، می‌تازند و می‌سازند و ویران می‌کنند و می‌روند و جای خود را به ویرانگر بعدی می‌سپارند.

سالیانی است که نهادهای فرهنگی و هنری و ورزشی، حیاط خلوت وسکوی پرتاب اهل سیاست شده است تا بیایند و منابع مالی و امکانات نه چندان گستردۀ این حوزه را برای اهداف سیاسی و حزبی و انتخاباتی، به هدر بدهند و بی اعتنا به تأثیرات ویرانگر آن بر فرهنگ عمومی و زندگی اهل هنر ،خرسند از پیروزی‌های انتخاباتی خویش ، اهالی سرزمین فرهنگ و دانش را به حال خود واگذارند.

این نخستین بار نیست که درپی، جا به جایی مدیران، جلسات ادبی و محافل شعر، تعطیل می‌شوند، یا به بهانۀ تفکیک جنسیتی، شاعران و علاقه مندان شعر را از مراکز فرهنگی اخراج می‌کنند تا اهل سیاست با خیال آسوده در حیاط خلوت خویش تاخت و تاز کنند و میدان را برای بازیهای سیاسی و یارگیری حزبی و انتخاباتی باز کنند .

اما شگفت این است که این ویرانگری‌ها هیچ توجهی را برنمی‌انگیزد، انگار تعطیل شدن محافل ادبی و جلسات شعر که اعضای آنها اغلب با کمترین توقع و حداقل امکانات فراهم آمده‌اند برای هیچ کس اهمیتی ندارد. انگار شعر ثروت ملی این سرزمین نیست و انگار، کسی نمی‌داند که شعر از ارکان هویت ملی ماست .

 

 

 

 

 

امتیاز دهید:
Article Rating | امتیاز: با ۰ رای


نظرات

تنها کاربران ثبت نام کرده مجاز به ارسال نظر می باشند.
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.

آرشیو فیدخوان

Skip Navigation Links.

نویسندگان

Skip Navigation Links.