سلام به همهی یاران مهربان این خانه.
چراغ خانههایتان همیشه روشن.
به صرف پنج سهگانی، میهمان لحظههایم باشید:
(1)
جای دل، این واژهی خونین،
میگذارم نقطهچین باشد؛
«زندگی شاید همین باشد».
(2)
از همان روز نخست،
زندگی روی گسل، خامی بود؛
عشق، سونامی بود.
(3)
نیمِ پیدا، سپیدی،
نیمِ پنهان، سیاهی؛
واقعا مثل ماهی!
(4)
پیرِ ما دستبهجام
ناگهان فتوی داد:
خوردنِ غصّه حرام.
پ.ن: اشاره به سخنی از دکتر حسین الهی قمشهای.
(5)
بال است و حال است؛
اما اگر سودای پروازی نباشد،
پر هم وبال است.
پ.ن: ویرایش جدیدی از یک سهگانی قدیمی.
دوستتون دارم.