این چشم دوباره روشنی می خواهد
فرزند نخوانده ای تنی میخواهد
تا جلوه نو کند درآن سکرسماع
آیینه شعر،کدکنی می خواهد
شعر فارسی در دوران گذشته خویش به دلیل مشخص تر بودن حدود و ثغور و تعریف مند تر بودن سازو کارها و عرصه جولان در ذهن و زبان و مدار تعادلی که در طول قرنها به آن رسیده بود کمتر دچار چالش هایی از این دست که ما امروز با آن مواجهیم بوده است، اگر ادعایی در جامعه شعری گذشته درفضای ادبی گفته و یا نوشته شده است نهایت ادعا حول محور شاعرتر بودن مدعی می چرخیده است تا اینکه نفی همه جریان ها و منحصر بخود دانستن جریان شعر، چون به آن صورت جریان های متعددو متنوعی نمی توانسته اند با آن حدود و ثغورو سازوکار تعریف مند سربر آورند مگر اینه ریشه ای ژرف در این میراث داشته باشند،اما امروزه و به خصوص پس از نیما ،تاکید میکنم پس از نیما که سخنم شامل خود او نشده باشد. از زمانی که نوگرایی از سیر طبیعی خود خارج و مبتنی بر نظریه های وارداتی ناقص و غیر منطبق با مقتضیات فرهنگی و ادبی ما ونیز ورود حادثه جویان به میدان شعر ،شکل گرفت، هر جریانی مدعی اطلاق انحصاری شعر برخود شد و به انکار بقیه کمر همت بست و شد آنچه در دهه های گذشته شاهد آن بودیم، در این سال ها بودند بسیاری از شاعران و منتقدان که با علم به این آشفته بازار دامن زدند، با نیاتی که به خودشان مربوط است اما بخشی از آن به یقین ناشی از این می شد که در این آشفته بازار و هیاهوی رسانه ای بزرگتر و بزرگتر و دست نیافتنی تر جلوه کنند ،اگرچه به دلیل بینش تاریخی کم و بیشی که داشتند میدانستند آنکه غربال در دست دارد از پی می آید و رشته ایشان را پنبه خواهد کرد ،چنان که آمد و کرد.
اما دراین میان بزرگانی بودند که تمام هم و غمشان این بود که شعر و گفتار و نوشتار ورفتارشان از این آسمان غبار زدایی کند و افق روشن را به پویندگان راه نشان دهد و بی هیچ تردیدی قافله سالار این کاروان در تمامی این سال ها علامه محمد رضا شفیعی کدکنی بوده است
مجموعه شعر ،نقد ، حاصل پژوهش ها و رفتارهای محمدرضا شفیعی کدکنی همواره مشعلی فروزان بوده که در پرتو آن راه رستگاری در شعر را به رهروان این وادی، به خصوص در کوران نحله بازی ها و نحله سازی ها نشان داده است.گواه این ادعا در اولین وهله شعر این شاعر فهل است که با پشتوانه ای عظیم از معرفت وخرد و روشنی و بهره مندی از ارزشمند ترین دست آوردها ی امروز که خود آورنده بسیاری از آنها ست،حجتی موثق برای جریان اصیل شعر این روزگار بوده است، و به این باید تمام گفتار و نوشتارهای این علامه بزرگ را افزود برای نمونه کتاب ارزشمند "با چراغ آینه" که دربردارنده مقالات و نقدهای روشنگر حضرتش در دهه های گذشته ودر حساسترین برهه های سیر ادبی معاصر بوده است و همانگونه که ازنامش بر می آید آینه بوده است که آنچه هست را بنماید و چراغ که نشاندهنده راه رستگاری در شعر معاصر باشد