سفره ی دلتنگی

سلام

پیام های محبت آمیز دوستان دور و نزدیک  در این فضای مجازی  نشان از حقیقتی انکار ناپذیر و روح نواز دارد و آن اینکه هنوز می توان مهربانی را با تمام  وجود لمس کرد

سخت شرمنده ی زلالی های عزیزانی هستم که در  مدت نه چندان کوتاه دوری ام از این خانه ی قدیمی با پیام ها و لطف سرشارشان مرا همراهی کردند .

امیدوارم پوزش مرا از اینکه نتوانسته ام پاسخگوی محبتتان باشم بپذیرید.

لحظه هایتان بهاری  ....

غزلی از مجموعه سربه مهر :

حس میکنمت در دلِ رگ های تنم باز

با روح تو در آینه ی یک بدنم باز

پروانگی ام را همه جا جشن بگیرید

تا پیله ای از درد بر این تن نتنم باز 

انگار تو بودم همه ی دیشب و دیروز

امروز ولی خالی یک پیرهنم باز

چوپان شدنم واسطه ای شد که بپیچی

با ناله ی هر نی لبکی در دهنم باز

یک عمر مرا سنگ زدند و نپریدم

گنجشک دل آزرده ی این نارونم باز

راضی به همین سوختنم ، بی که بجنگم

هم سفره ی دلتنگی هیزم شکنم باز

دیوانه سر کوچه می آید به هوایی

ای لنگه در ِ واشده ی خانه ! ... منم باز

* غزل "مهر غدیر " را در مشرق نیوز بخوانید