ببین در کوچه های شهر غوغای محرّم رابه روی گونه های مردم این باران نم نم را
کسی در کوچه های آشنایی نوحه می خواند
صدایش می برد از یادها اندوه آدم را
پر از پاییز بودیم و زمستان های تکراری
نمی آورد اگر تقویم ایّام محرّم را
دلت از هرچه غم یکباره خالی می شود، ای دوست
اگر لایق شوی سودای شادی بخش این غم را
دلت را بشکن و نذر ضریح آفتابی کن
که جاری کرده در شنزارهای تشنه زمزم را
به باران اسید این روزها از خاک می شویند
نشان خیمه خونین و آن آشفته پرچم را
دروغ از هر طرف می بارد و ابر ریاکاری
به روی کوچه ها باریده باران جهنّم را
...
صدای حق- اگر مظلوم- رسوا می کند آرام
هیاهوهای مشتی بنده دینار و درهم را