برخورد مودبانه مشفق همه را شرمنده میکرد/ میخواستم دست بدهم، دستم را بوسید! عبدالرحیم سعیدی راد از شاعران کشورمان در گفتوگو با خبرنگار کتاب و ادبیات فارس درباره استاد مشفق کاشانی گفت: خیلی برایم سخت است که بگویم مرحوم مشفق. هنوز نمیتوانم فوتش را باور کنم. او یکی از معدود شاعرانی بود که هم شعرش و هم اخلاقش برای همه الگو بود.
وی افزود: ایشان خیلی اخلاق متواضعی داشت و به همه احترام میگذاشت و همه را برخورد مودبانه مودبانهشان شرمنده میکرد و با همه چنین برخوردی داشت.
این شاعر اظهار داشت: هر وقت یاد استاد مشفق میافتم، برخورد پارسالشان در تالار وحدت به خاطرم میآید که وزارت ارشاد برایشان بزرگداشت گرفته بود. بعد از مراسم از در دیگری بیرون آمدم تا زودتر ایشان را ببینم و تبریک بگویم. وقتی به من رسید، دست دراز کردم که با او دست بدهم اما با همان قد خمیده خم شد و دستم را بوسید. خیلی منقلب و شرمنده شدم و دست و رویشان را بوسیدم.
سعیدی راد گفت: مرحوم مشفق روحیه بسیار بزرگوارانه نسبت به همه شعرا داشت و این رفتار برای همه ما درس است تا این اخلاق را یاد بگیریم. شعر تنها ملاک نیست. شعر بخشی از زندگی ما است و باید شبیه شعرمان باشیم.
وی افزود: استاد 3 دوره عضو شورای سیاست گذاری شعر فجر بود. دوره چهارم یا پنجم یک بار کار هم نشسته بودیم و در میان صحبتهایش به کتاب «صلای غم» اشاره کرد که به تازگی از او چاپ شده بود و به دنبال خوابی آن شعر بلند را سروده بود. من در آن جلسه آن کتاب را خواستم و خواهش کردم برایم امضا کند. هر چه اصرار میکردم نمیپذیرفت تا بالاخره قانع شد.
این شاعر اظهار داشت: بعد از یک ساعت آمد و به من گفت وقتی کتاب را خواندی با خودت فکر نکنی مشفق چه شعرهای ضعیفی دارد. گفتم استاد این چه حرفی است؟ گفت این شعر برای دوران نوجوانی من است وقتی آن را میخوانی به شاعرش به چشم یک نوجوان نگاه کن نه مشفقی که الان عصا در دست دارد.
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13931030000636