...

بـي نگاهت .. بـي نگاهت مرده بودم بارها..

اي كه چشمانت گره وا مي كنــد از كارها

مهر تو جاري شده در سينــه ي دريا و رود

دور دستاس تو مــي چرخند گندمــزارها ..

باز هم چيزي به جز نان و نمك در خانه نيست

با تو شيريـــن است اما سفـــره ي افطارها..

باغ غمگين است، لبخندي بزن تا بشكفند

ياس ها .. آلاله ها.. گل پونه ها.. گل نارها

برگ هاي نازكت را مرهمي جز زخم نيست

دورت اي گل ، سر بر آوردند از بس خارها...

بعد تو دارد مدينــه غربتـــي بي حد و مرز

خانه هاي شهر.. درها .. كوچه ها.. ديوارها..

نخل هاي بي شماري نيمه شب ها ديده اند

سر به چاه درد برده كـــــوه صبري ، بارها ...

"سيده تكتم حسيني...

غم....