برای "گنجشک های پاییز"م هیچ کاری نکردم.
حتی در صفحه ی فیسبوکم ننوشتم که گنجشکها آمده اند
"گنجشکهای پاییز" من در سکوت کامل امدند و خیلی غریب ماندند،
گنجشکهایی که
زیباترین آوازهای آن روزهای من بودند...
حس می کنم در حق گنجشک هایم مادری نکردم
حالا برای "بارنِ پس از برف"م به اندازه ی وظیفه ام نوشتم ،
"بارانِ پس از برف"ی که بسیار دوستش می دارم ...
با امکاناتی که داشتم....نتیجه هر چه باشد مهم نیست.
مهم این است که در دنیایی به این بزرگی با میلیاردها نفر آدم
کسی یا کسانی هستند که می فهمند حرف"بارانِ پس از برف"م را.
کسی یا کسانی که نوسان های روحشان مثل نوسان های روح من است...