این مطلب در تاریخ یکشنبه, 08 شهریور,1394 در وبلاگ عبدالرحیم سعیدی راد ، منتشر و از طریق فیدخوان به طور خودکار در این صفحه بازنشر شده است.
برای دلشوره های بی زبانم
و این تنگی نفس هام
که همچون پرچمی سه رنگ
بر بالین دلم در اهتزازند
ترانه ای ساخته ام
با صدای بی مانند عشق.
بگذار
غزلگریه هایی که در دشت سینه ام می رویند
خلاصه کابوس های تنهایی ام باشند.
همین!
(سعیدی راد)
نظرات