گل زخمی

(برای مادرم)

کجاست آن که نگاهش چراغ راهم بود؟

کجاست شانۀ امنی که تکیه گاهم بود؟

کجاست دیدۀ دلواپسی که بر درگاه...

همیشه منتظرم بود و خیرخواهم بود؟

کجاست عطر خوش آن گل پر از زخمی

که عشق من نفس من عزیز و ماهم بود

کجاست گرمیِ آغوش مهربانی که...

برای داغ پـــــــــدر ، بهترین پناهم بود؟

یتیم بودم و سنگ صبور بغضم شد...

فرشته ای که پرستار اشک و آهم بود

سیاهپوشِ وجودی شدم که دامانش

یگانه مأمن اندوهِ گاه گاهم بود

کسی که بیخبر از آشیانه پر زد و رفت

غریب مادر معصوم و بی گناهم بود

به روی شانۀ مردم به آسمان میرفت

و خیسِ بدرقه اش حسرت نگاهم بود