غربت شعر

به آستان تو پر می کشم به دعوت شعر

قلم به یاد تو گل می دهد به حضرت شعر

صدای پای کسی می رسد هوا ابریست

تو و حکایت باران من و حکایت شعر

من و حکایت چشمی که می شود مهمان

شبی به چای تغزل شبی به شربت شعر

شبی به شربت شعر از تو می نویسم و بعد

ستاره می شمرم سالها به حسرت شعر

اگر قلم به جز از تو نوشته باشد هم

امان نمی دهدش لحظه ای شکایت شعر

شکایت از تو ندارم که دیر می آیی

شکایت من ازین مردم است و غربت شعر

کجاست آنکه دلم را به نام می خواند؟

کجاست آنکه به او می رسد اشارت شعر:

زمان آمدن آن بهار نزدیک است

دوازده غزل از تو گذشته ساعت شعر!

نغمه مستشارنظامی