قالبی که بالطافتش هزار خاطره داشتم و پریده مثل لهجه ام مثل صورت سرخ و سفیدم که هرروز باید غبار را از رویش پاک کنی تا بفهمی قبلا کمی شمالی بوده...مثل باران که خیلی وقت است نمی بارد و دستانم که عطر شالیزار را فراموش کرده دلم خیلی چیزها میخواهد ...دلم خیلی...دلم ...راستی دلم کجاست؟

1)

آنقدر غم دارم که از نو شعر بنویسم

سر می کشم با تلخی این شعر چایم را

2)این روزها که در خودم غرقم

دور و برم مرداب می بینم

زل می زنم به نقطه ای مبهم

بیدارم اما خواب میبینم

3)

هرروز پیش آینه لب غنچه میکنم

این بوسه بوسه بوسه جواب سلام توست

4)

کجاست پیرهن آبی ات که مثل قدیم

میان فاصله ی دکمه هاش پر بزنم

5)

بابت حالم مقصر نیستم وقتی خدا

سالها جای تو را در خلوتم خالی گذاشت

6)

از این به بعد آه نمی خواهم

ماهی درون چاه نمی خواهم

ما هیچ ما نگاه نمی خواهم

دل می دهم به قسمت ناچیزم

7)

گاه اگر دلت گرفت از آسمان سمت من که نیستم پری بزن...