و گه گدار سرک آنسوی حصار کشیدم
سبکسرانه سر آسمان هوار کشیدم
اگرچه ریشه در این خاک کرم خورده دواندم
ولی پرنده شدن را هم انتظار کشیدم
به شوق بوسه گرم از لبان اره گرفتن
من از بهشت خیالی خود کنار کشیدم
و روی شاخه خشکیده ام به ناخن حسرت
به جای یک دل زخمی طناب دار کشیدم
بیا جنازه سرد مرا به خاک بینداز
بس است هر چه از این عمر بی بهار کشیدم