ازنسیم التفاتی بینوایان خوش دلند
خانه ی نی را به آهی می توان آباد کرد
و این آه، دم خوش تو بود که خانه خانه ی نی های جهان را آباد کرد. و این آه، در کوچه ی نی دوید .آن قدردوید که شیوه ی پریدن آموخت در غرفه های نقش جهان چرخ زد در کاسه ی سرشیخ لطف الله پیچید و از نصف جهان گذشت تا جهان را در نوردد .
خداوندگار نی !
نفس داودی ات با دم خوش کدام پیامبر در هم آمیخته بود که خشک چوبان خشک مغز را در نیزاران بی جان به سماعی آ سمانی واداشت و آن قدر چرخیدند و رقصیدند تا به بازار زرکوبان رسیدند و آنک آهنگ چکش صلاح الدین زرکوب بود که میان آن همه نی گم شده بود . وحضرت جلال الدین که دستی به جام باده و دستی به زلف یار داشت و سر و دستار نمی دانست که کدام اندازد .
زرکوبان کوفتند و نی ها در سماعی جاودانه با مولانا چرخیدند .نی ها چرخیدند مولانا چرخید قونیه چرخید زمین چرخید و آوای نای تو چرخان چرخان از زمین گذشت و زهره را به طرب آورد .و این سان بود که نفس گرم تو به مشام مسیحا رسید و آن قدر این نفس برایش آشنا بود که گویی از جان او برآمده باشد .مسیحا به رقص آمد و حالا زمین و زمان می رقصندومی چرخند .
خداوندگار نی !
امشب "چارباغ" غوغاست .نی های بی جان از جای جای جهان صف کشیده اند و سراغ خانه ی تو را می گیرند تا به نفسی بنوازی شان .آن ها چه صبور و رامند .گر بنوازی چو جان خروشان تواند ورننوازی هم از خموشان تواند
خداوندگار نی !
جاودانه باد نفست .متبرک باد نامت و شیرین و شیرین تر باد کلامت . با ز هم برای ما بنواز که خسته ایم .ما هم یکی از همین نی های بی جان که در ازدحام " چارباغ " نشانی ات را می جویند .تو ننوازی که بنوازد ؟