در جستجوی قالب جدیدی برای وبلاگ بودم
که قالب فعلی نظرم را جلب کرد
برایم جالب بود که بیتی از غزل های قدیمی
و کنار گذاشته ام در آن درج شده است
چهار بیت آن در خاطرم هست که تقدیم می کنم
ندیدم آینه ای چون لباس خاکی ها
همان قبیله که بودند غرق پاکی ها
به عشق زنده شدن «عند ربهم» بودن
شده ست حاصل آنان ز سینه چاکی ها
دلیل غربت شان اهل خاک بودن ماست
نه بی مزار شدن ها نه بی پلاکی ها
به آسمان که رسیدند رو به ما گفتند :
زمین چقدر حقیر ست آی خاکی ها