ما رأیتُ إلا جمیلا

قافله را  تا زدند بانگ رحیلا

ولوله ای شد که یا حسین دخیلا

قافله می رفت بی حسین ولیکن

دشمن او تا به حشر خوار و ذلیلا

بر سرِ نی ها "سری به نیزه بلند است"

سر چه سری وَه چه با شکوه و جلیلا

خواهر غمدیده رو به سوی برادر

گفت که یارانمان کمند، قلیلا

ناله ی قرآن ز روی نیزه برآمد

گفت که خواهر معَ الرسول سَبیلا

خواهر من بعد من غریب نمانی

عشق تو سجّاد، فاتّخِذهُ وَکیلا

گفت هوا گرم و راه شام زیاد است

گفت لکَ فی النهارِ سبحَ طویلا

گفت که شب را کجا بدون تو باشم

گفت قُم الیل را وَ أقوَمُ قیلا

گفت که بی تو چگونه خطبه بخوانم

گفت سنُلقی علیک قولَ ثقیلا

گفت که از گوشه ی خرابه چه گویی

گفت بهشت است جَنّةً وَ نخیلا

گفت که با درد تازیانه چه سازیم

گفت بگویید ما رأیتُ جَمیلا

گفت که صبراً عَلی قضائِک یا عشق

فاتّخذ الله زینباً بخلیلا *

گفت که هیهات مِنّا الذلة جماعت

ثمّ جَعلنا الحسین علیه دلیلا **

گفت حسینش که من شهید تو هستم

گفت خدا شاءَ أن یراک قتیلا

*واتّخذ اللهُ ابراهیمَ خلیلا {سورۀ نساء آیۀ 125}

**ثمّ جعلنا الشمسَ علیه دلیلا {سورۀ فرقان آیۀ45}