دست هایش می لرزید،

از قتلگاه که بیرون آمد

پریشان نه

که پشیمان بود.

یعنی حتی آن شقاوت محض

تنها و تنها یک بار می توانست

قاتل حسین باشد!

اما چرا من و تو نمی لرزیم

وقتی می خوانیم:

«ما هر سال حسین را به قربانگاه می بریم؟!»

.