تا آخر خط

رفتیّ و نشد باورِ من گم شده باشی
آزرده دل از سوء تفاهم شده باشی
حوا تو نبودی که فقط محضِ خطایی
تبعیدیِ یک ساقه ی گندم شده باشی
آنقدر نجیبانه گذشتی که محال است
در ذهن من اینگونه تجسم شده باشی؛
نقاشیِ یک راهبه در معبد آتن
تندیسِ زنی ساحره در رُم شده باشی
دیریست نبودی و دلم حدس نمی زد
این قدر برازنده و خانم شده باشی
برگشته ئی ای عشق ولی ترسم از اینست
آمیخته با حسِ ترحم شده باشی
مجنون شدم از دیدِ تو اما شده چون من
دیوانه ی یک لحظه تبسم شده باشی؟
آیا شده در عمرِ خود آشفتۀ یک اخم
یا شیفته ی طرز تکلم شده باشی؟
اصلا تو به جای منِ شیدا، شده از دور
دلباخته ی دختر مردم شده باشی؟
حالا که خودم شعله ورم، ظلمِ بزرگیست
پای دلِ این سوخته هیزم شده باشی
پروانه ای و نیش زدن خاصیتت نیست
یکباره بعید است که کژدم شده باشی
تا آخرخط ، هرکه رسیده ست برنده ست
در عشق مهم نیست که چندم شده باشی
من شاعر رسوای قمم، از تو چه پنهان؟
میفهمی اگر رهگذر از قم شده باشی

95/2/23

حمیدرضا حامدی