این مطلب در تاریخ پنجشنبه, 06 خرداد,1395 در وبلاگ مهدی جهاندار ، منتشر و از طریق فیدخوان به طور خودکار در این صفحه بازنشر شده است.
علف از درخت چه می داند
سنگریزه از کوه
داروین از انسان
نه، هرگز به ایستادن نخواهم خندید
برادرم ایستاده بود که سرش رفت
مادرم ایستاده بود
که پسرش رفت
نگارم
کنار فرات
ایستاده بود
که خبرش رفت...
نظرات