لقب «پدر شعر انقلاب» برازنده آقای حمید سبزواری است. هر چند در سالهاتی دور، روی این لقب اختلافاتی بود بین شعرا. به هر حال از نظر آماری هم بخواهیم حساب کنیم هیچ شاعری را نمی توانم مثال بزنم که به اندازه ایشان برای انقلاب اسلامی و ارزشهای آن و ولایت مداری شعر سروده باشد. و از هر چیز مهمتر اینکه تا آخرین روزهای عمرش این روند ادامه داشت و فراز و فرودی در این راه نداشت. در واقع می شود گفت که استاد سبزواری خود و شعرش را وقف انقلاب اسلامی کرده بود.
استاد سبزواری شاعر درد مندی بود که همواره (به جز چند ساله اخیر به دلیل کهولت سن)قبل از شعرخوانی اش به مسائل روز جامعه اشاره می کرد و به دفاع از انقلاب اسلامی سخن می گفت بعد به شعر خوانی می پرداخت.
ایشان از اولین روزهای انقلاب با سرود جاودانه «خمینی ای امام» نام خودش را در ذهن مردم ثبت کرد وگرنه از قبل از انقلاب هم سروده های بسیاری بر ضد طاغوت داشته . این را خودش در سفری که سال 85 با هم برای شرکت در مراسم شعرخوانی در قم دعوت بودیم تعریف می کرد.
آنروز ایشان از مشکلات زندگی اش و نحوه آمدنش از سبزوار به تهران و شغلش حرفهای زیادی زد. از جمله اینکه در سن 15 سالگی برای «ایران» شعر گفته. از مزاحمتهایی که بارها ساواک بخاطر فعالیتهای انقلابیش درست کرده بود ماجراهای زیادی تعریف کرد. از روزهای قبل از انقلاب گفت که در قسمت خالی کاست های سخنرانی های امام خمینی (ره) شعرهای انقلابی اش را می خوانده و این ها دست به دست پخش می شدند.
و اینکه در بیان خاطره ای از شعر معروفش گفت: یك شب با مرحوم حاج احمد آقا فرزند برومند حضرت امام بودیم. حاج احمد آقا گفت آقای حمید! امام(ره) از شعرهای شما خیلی راضی است . چند روز پیش من دیدم امام رادیو را گرفته و گوش می كند و دستش کمی میلرزد. خیال كردم از جبهه خبر بدی آمده. دویدم كه بگویم آقا چه خبر شده؟ گفت چیزی نیست. گوش كن. من گوش كردم، سرود «همپای جلودار» داشت پخش میشد و امام از آن متأثر شده بود
بعد هم از حضورش در جبهه های نبرد به همراه دیگر شاعران نسل اول انقلاب گفت و از شعر خواندن برای رزمندگان در سنگرهایشان.
در آخرین دیدار شعرا با رهبری در ماه رمضان سال 1394حضور داشتند. می گفتند به دلیل کهولت سن کمی دچار فراموشی شده. از این رو وقتی می خواست شعر بخواند معلوم شد عینکش را جا گذاشته است و فرزند ایشان رفتند و آن را برایش آوردند. اما به واقع شعری که خواندند چیز دیگری بود متفاوت با همه شعرهای آن شب:
خوشنشینان ساحل بدانند
تا که دریاست این شور و حال است
چشم سازش ز دریا ندارند
سازش موج و ساحل محال است
مقام معظم رهبری بعد از شعرخوانی ایشان فرمودند: آفرین. طیب اله انفسکم آقای حمید! خیلی شعرخوبی بود. شعر جوانانه ای بود. معلوم می شود آدم می تواند در 90 سالگی هم می شود شعر جوانانه بگوید.
روحش شاد!
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13950322001129