هرکه عاشق پیشه تر ، حسینی تر

به نام دوست

این سقف کتیبه پوش را برپا کن

راهی به درون خیمه ها پیدا کن

یک گوشه همین حدود ، نزدیک خودت

ای عشق برای دل من جا واکن

شبی از همین شب ها ، باید سکوتت را آتش بزنی ، تکه های ماه را از لابه لای ابرها جمع کنی و نردبانی بسازی به سمت آسمان.

هیئت سیاهپوش پروانه ها  درانتظار اشاره ی تواند تا فانوس اشک در دست

راهی شوند و نام مولای مظلومشان را در گوش شهر  فریاد کنند.

خورشید باش و روشنگری کن  تا کربلا بی اغراق در آیینه ی گفتارت نمایان شود.

کلامت هر چه پرطراوت تر و گویا تر ، تاثیرگذارتر و آسمانی تر.

با دنیا دنیا واژه ی اندوهگین  بگو که  کربلا مکتب شهادت است  .شهادت برای برپایی حق و اجرای قوانین اسلام نه برای تصاحب فرات و پیروزی بر لشگر یزید.

باور کن که کلامت  منشا تحول و هدایت خواهد شد .

 حالا که فرشتگان هفت آسمان تو را برگزیده اند، هدفت باید بسیار والاتر و بالاتر از برانگیختن مقطعی احساسات و عواطف باشد پس  باید بکوشی تا با نگرش های حماسی و مذهبی  ، سبب ارتباط  بیشتر دل ها با اهل بیت و بقائ روح  ظلم ستیزی در جامعه شوی.

آماده باش که بلال عشق بر ماذنه ها  آواز سر داده و صدای قافله ی ماه و ستاره در گوش کویر پیچیده است.

ای حنجره ی بهار آفرین ، کلام و آوای تو باید  پلی باشد برای  روی آوردن  دلها به عشق اهل بیت (ع)

و بیان بی واسطه ی حقایق قیام مولا  که  قرن ها  در پس داستانهای تکراری  و ابیات نخ نما شده  پنهان  مانده اند.

ای پیر غلام عشق حسین (ع) ، بیرق بردار و به عاشقان تازه نفس لشگر عشق بگو

هرجای دنیا که حقی پایمال شود و انسانیت و آزادگی رنگ ببازد ، کربلاست

و هر روز که  سپاه  کفر در آن  بین خدا و بشر فاصله بیاندازد عاشوراست.

نوشته ی : سعیده اصلاحی