به جامی ای روزه دار بشکن

حصار بشکن خمار بشکن غرور بشکن قرار بشکن

معطّل چيستی دل ای دل هر آنچـــه داری بيـــار بشکن

سبو سبو شيشه ی خــــماری قدح قدح جامهای کاری

تو چيزی از عشق کم نداری بيـــا و ديوانه وار بشکن

دلـــا تو از کـــافری گذشتی  تو از سر سامری گذشتی

کنون که بر ساحران رسيدی عصا بيـانداز و مار بشکن

نيـــــاز ما را و نــــاز ما را و ســوز ما را و ســاز ما را

وضـوی ما را نمــاز ما را به جامی ای روزه دار بشکن

دلا مگر بال و پر نداری که از شکستــــن خبـــــــر نداری

اگر که چيـــــــزی دگر نداری دل شکســـته بيار بشـــکن

قســــــــم به نفــرين بی گناهی  که غير آهی نمانده راهی

دلا به وردی  به يک شگردی  طلسم اين روزگار بشکن