دریا و کوه و باغ و بیابان عوض شده سترفتار باستانی باران عوض شده ست
بر خار و خاره نالهکنان میدود بهدرد
هیهای بادهای پریشان عوض شده ست
دیگر مکن به گفته تقویم اعتماد
پاییز با بهار و زمستان عوض شده ست
موسیقی ملایم امواج در نسیم
با ضجههای وحشی طوفان عوض شده ست
این خاک پوک کرده دهان وا که گویدت
مفهوم چالههای خیابان عوض شده ست
جغرافیای جنگل و دریا و دشت بود
وقتی که مُرد روح درختان، عوض شده ست
او گریه میکند به مگسهای منقرض
شکل ریای مردم دوران عوض شده ست!
او فکر میکند به رهایی رسیده...آه
زنجیرهای کهنه انسان عوض شده ست!