جشن‌نامه هفتمین سالروز تولد سه‌گانی/1

به نام آن که نوآوری سنت اوست 

دو چشمت چون ستاره، روی چون ماه                    سه‌گانی بودی و کشفت نمودند

علی عدالتجو

عدد هفت، عدد مقدسی است. وقتی به هفت می‌رسیم، یعنی به جایگاهی رسیده‌ایم که ریشه کرده‌ایم و برگ و بار داده‌ایم و باید منتظر بالیدن و میوه دادن پیاپی باشیم.

نهم خرداماه 1396 ‌هفتمین سالروز تولد سه‌گانی است؛ ژانری که امروزه در هفتمین زادروز آن کسی نمی‌تواند منکر ارزشهای بی‌بدیلش باشد. این روزها در محافل ادبی همه جا بحث سه‌گانی برقرار است. البته گاه این بحثها با نقد کور همراه می‌شود و حتی به هجو می‌کشد، اما مهم نیست، زیرا بر مبنای تجربه‌ی تاریخی، هر پدیده‌ی ماندگاری این رفتارها را تحمل کرده است. ضمنا وقتی از سه‌گانی سخن می‌گوییم، منظورمان سه‌گانی با تمام شرایط آن است، نه هر شعری که تحت عنوان سه‌گانی به بازار مکاره‌ی شعر درمی‌آید.

از سال پیش تا امروز، هم کتاب «بوطیقای سه‌گانی و مسائل آن» توانست دو مقام ادبی ارزشمند به دست آورد و هم چند مجموعه‌ی مستقل و غیرمستقل سه‌گانی از سوی شاعران مطرح کشور به چاپ رسید. اینها خبرهای خوبی است که ما را وا می‌دارد تا نسبت به پاسداشت ارزشهای این پدیده‌ی شعر معاصر همچنان متعهد و مقاوم و مراقب باشیم.

هفتمین سالروز تولد سه‌گانی را به همه‌ی سه‌گانی‌پردازان کشور و به جامعه‌ی ادبی سرزمینمان تبریک می‌گوییم و به همین مناسبت ویژه‌نامه‌ی اینترنتی زیر را طی چند بخش، تقدیم می‌داریم.

هیئت تحریریه:

فاطمه خواجویی راد

خاطره فروزان

نسیم محمدجانی

ادامه دارد