سه‌گانی برای سه‌گانی
محمد اسدی غنی:
دلم پیش غزل بود،
به دنبال نشانی؛
رسیدم به سه گانی.
💠💠💠
بابک حسینزاده برجویی
اي گرفتار اشعار بي‌مغز!
عاشقي كن سه آني،
با سه گاني!
💠💠💠
زهرا خدایاری:
عابران کوچه‌‌ی ما شاعرند؛
باغزل بیگانه اند،
در سه‌گانی ما هرند.
💠💠💠
صبح است و زندگانی
از شورو شوق شاعر
گل می کند سه گانی
💠💠💠
فاطمه خواجویی راد
با سه‌گانی از فراز آسمان
می زند خدا
چشمکی جدا.
💠💠💠
در قالب سه‌گانی
صبح و سپیده با عشق،
پیوندشان جهانی.
💠💠💠
طعم شیرین سه‌گانی را چشاند،
عطر کاشانش فراموشی نداشت،
او گل بی خار را با عشق کاشت.
💠💠💠
رضوانه سخنگو:
خط بکش زیر قسمت خرداد؛
روی تقویم شعرهایت، چون
خبر زایش سه‌گانی داد!
💠💠💠
زهره سرکانی:
نغمه هایِ زهره تا
با سه‌گانی، جور شد،
آسمان، مَسحور شد.
💠💠💠
هفت‌سینی با سه‌گانی‌ها؛
سفره‌ای پُرحکمت از دیبا؛
چار فصلِ شعرِ من، زیبا.
💠💠💠
سید حسن سعیدزاده بیدگلی (صهبای بیدگلی):
الهی همیشه،
سه گانی!
سه‌گانی بمانی!
💠💠💠
با آن که بس جوانی،
صدساله می‌نمایی،
ای غنچه ی سه‌گانی!
💠💠💠
نسیم محمدجانی:
می‌شود بیدار، دل
می‌رود غمها به خواب
با سه‌گانی‌های ناب!
💠💠💠
عبداللّه مهتری:
هرچند غزل منشأ حا ل است،
با حکمت محتوم سه‌گانی
محکوم زوال است.
💠💠💠
شعر جهانی‌ام؛
سرشار حکمتم؛
آری، سه گانی‌ام.
💠💠💠
مثل شعرهای نو،
دلنشین و ساده‌ای؛
وای! فوق العاده‌ای.
💠💠💠
معصومه هنر:
سمبول سروده‌های آنی‌ام؛
خوش‌نشین قصر دل،
عشق شاعرانه‌ها، سه‌گانی‌ام.
💠💠💠
ادامه دارد