تقدیم به پیشگاه پیامبر گرامی اسلام

اسیر جهل مرکب جهان و هرچه در آنش

تمام محو فراموشی پیامبرانش

زمانه غرق غرور و غرور غرق زمانه

نمانده کشتی نوحی به خاطر پسرانش

نمانده جذبه ی داوود صوت نوحه گران را

چنان که فرّ سلیمان به یاد ارث برانش

هزار بتکده لات و هزار آزر بتگر

نمانده بود خلیلی به خیل بی تبرانش

نه حسن یوسفی و نه، که بوی پیرهنی هم

برادران نه برادر، که گرگ جامه درانش

گشاده معرکه گیران بساط جنبل و جادو

عصای حضرت موسی نبود با دگرانش

شفای معجزه های مسیح را به تمسخر

ندیده و نشنیدند جمله کور و کرانش

جهان؛ جهالت محضی به عمق زنده بگوری

جهان خلاصه جهانی چو جان محتضرانش

*

خدا به آیه ی « إقرأ» خبر نمود تو را و

کشید پنبه ز گوش تمام بی خبرانش

تو آمدی و به دستت کلید باغ تشهد

بسا قفس که به دستت شکست قفل درانش

سپس که بارش رحمت گلی به نام تو آورد

جهان گشود دری بر بهار و جلوه گرانش

چنین که معجزه ات نامه ی خداست به انسان

ببین چه بیخبر افتاده اند نامه برانش

شب وصال تو از جبرییل نیز گذشتی

بدون پر تو پریدی و او اسیر پرانش

پل صراط تویی که نباید از تو گذشتن

عجب که می گذرند از تو ساده رهگذرانش

نباید از تو گذشتن که روزگار نگردد

دوباره محو فراموشی پیامبرانش