تقدیم به مولایم علی(ع)

لا تهای قبیله میرفتند به هبل احترام بگذارند

باز با جسم و جان آلوده پا به بیت الحرام بگذارند

شهر از روشنی گریزان بود ، یکه تاز قبیله شیطان بود

وخلایق فقط در این اوهام ، که برای که دام بگذارند

همه ی دختران زنده به گور ، خواب انگور و نور میدیدند

تا دوباره بتان باده پرست ، جام بالای جام بگذارند

ناگهان عطر ربنا پیچید ، با صدایی که در حرا پیچید

جبرییل آمد و مقرر شد همه سنگ تمام بگذارند

راه او سخت بود و آسان شد ، مرد ده ساله ای مسلمان شد

وپس از نام او خدا فرمود که علیه سلام بگذارند

شهر با مردم نظر تنگش ، دست در دست یکدگر دادند

که از آیینه دست بردارند ، شهر را بی امام بگذارند

مصلحت در سکوت بود و سکوت ، و خدا خواست تا در آن برهوت

تم موسیقی غریبش را سالها بی کلام بگذارند

دست هاشان به آسمان نرسید ، راه حلی به ذهنشان نرسید

به جز از اینکه ابن ملجم را سر راه قطام بگذارند

بعد از آن با حسن غریبه شدند ، وسپس از حسین دل کندند

کاروانی شکسته در راه است ، آه اگر اهل شام بگذارند

دفتر شعر من که آیینی ست ، حاصل داغ های سنگینی ست

تا چه مقبولشان بیوفتد یا   دست روی کدام بگذارند