این مطلب در تاریخ جمعه, ۲۹ اسفند,۱۳۹۳ در وبلاگ مریم زندی ، منتشر و از طریق فیدخوان به طور خودکار در این صفحه بازنشر شده است.
گل به سرش می کند
روسری سرخ را
آب روان می شود
از لب این صخره ها
غنچه پر از خنده شد
سبزه کمی قد کشید
از دل نمناک ابر
قطره ی باران چکید
رود پر از آب شد
کوه پر از آبشار
دانه ای از زیر سنگ
گفت: سلام ای بهار
نظرات