به نام خدا
کوتاه بیا زندگی!
بلندتر از آنم
که سرم را به دار دنیا گرم کنم
خیره ام به صدا ها
می روم پاهایم را بر گلیم دنیا
جارو کنم
تامرگ دستش را دراز کند
شاید قبول کنم
شاید هم قبولم نکند
عصبانی ام از همان روز
که روی چشم هایم رنگ پاشیدند
تا زندگی را زیباتر ببینم
نه بارانی که خاک آسمان را بر سر می
کند
نه خیابانی
که در دودی از انسانها محو می شود
امروز هیچ کس و هیچ جا پیدایم نمی
کنند
کوتاه بیا زندگی!
اینجایم!
امروز
روبروی آینه
صورتم را در آغوش می گیرم و می میرم!