بر تلّ پایداری خود ایستادهای
در کربلای دوم خود پا نهادهای
از این به بعد بیرق نهضت به دوش توست
دریای استقامت و کوه ارادهای!
با پرچم سحر به سوی شام میروی
صبح امید قافله! خورشید زادهای!
نشناخته صلابت زهرایی تو را
هر کس که فکر کرده تو از پا فتادهای
هر چند خم شده قدت از داغ کربلا
تو در مصاف کوفه و شام ایستادهای