شوق شهادت

یکباره از تعلق دنیا رها شدی
خاک تو پاک بود و چنین کیمیا شدی

در تو طلوع کرده یقین دوباره‌ای
از جنس نور بودی و محو خدا شدی

از بس که غرق چشمهٔ مهتاب شد دلت
دیدم تو را که قبلهٔ آئینه‌ها شدی

حق را چه عاشقانه اجابت نموده‌ای
تو سربلند عرصهٔ قالوا بلی شدی

در چشم‌هات شوق شهادت چه دیدنی‌ست
آئینه‌دار حضرت خون خدا شدی

یک مرتبه برای تو کم بود یا زهیر
هر چند با تمام وجودت فدا شدی

هرگز نخواستی بدن تو کفن شود
وقتی شهید بی‌کفن نینوا شدی

حتی سر تو از سر مولا جدا نشد
تا شام و کوفه همسفر نیزه‌ها شدی