تا باز کرد در شب روضه لهوف را
در خون تپیده دید تمام حروف را
میدید واژهها همه فریاد میزنند
داغی عظیم و مرثیههای مخوف را
میدید تیرها که نشانه گرفتهاند
«خورشید چشمهای امام رئوف را»
آمادهٔ هجوم به قلب مطهرش
پر کردهاند نیزه به نیزه صفوف را
این دشنههای تشنه به تصویر میکشند
بر مشعرالحرام گلویش وقوف را
انگار از ضریح تنش باز میکنند
با نعلهای تازه دخیل سیوف را