از نگاهت شکیب میبارد
چشمهایت خلاصهٔ صبر است
همهٔ عمر پر تلاطم تو
لحظه لحظه حماسهٔ صبر است
خاطرات کبود آیینه
چقدر زود موسپیدت کرد
مرگ تدریجی چهل ساله...
داغ این کوچهها شهیدت کرد
حضرت آسمان! چهل سال است
جهل این قوم خستهات کرده
چقدر این قبیله بیدردند
بیوفایی شکستهات کرده
در صف رزم بودی و ناگاه
باز دوران غمی نثارت کرد
دست بیعتشکنترین یاران
خیمهات را چه زود غارت کرد
چشمهای تو پر شفق اما
ابروانی پر از گره داری
لشکر تو عجب وفادارند!
در نمازت به تن زره داری
آسمان هم به هقهق افتاده
همنوا با صدای زخمی تو
در مدائن هنوز شعلهور است
غربت کربلای زخمی تو...
حاجت تو روا شده دیگر
شب اندوه رو به پایان است
ولی از داغ این غریبستان
چشمهایت هنوز گریان است
لحظههای وداع جاری بود
شعلهٔ غربت و مروری سرخ
چه گریزی به کربلا میزد
از دل لحظهها عبوری سرخ:
هیچ روزی شبیه روز تو نیست
تیر و شمشیر، تیغ و سر نیزه
به تن تو دخیل میبندند
نیزه در نیزه، نیزه در نیزه