عابد مردم فریب

آینه هم پر فریب از آب درآمد

آه، رفیقم رقیب از آب درآمد

عاشقی‌ام شهره شد میان اهالی

بس که به کوی تو سیب از آب درآمد!

حوض به فوّاره هم نبست امیدی

چون که فرازش نشیب از آب درآمد

شیخ که سجّاده روی آب می‌انداخت

عابد مردم فریب از آب درآمد

دل به فدای کسی که در دل دریا

تشنه شد و بی شکیب از آب درآمد

شعر نوشتم برای ضامن آهو

قافیه‌اش هم غریب از آب درآمد

مهدی جهاندار