در انقراض ادب در روزگار جدید:

سالها پیش بود از هر سو

ادب مرد بِه ز دولت او

آن زمان مرد پیش بچه و زن

بود ملزم به با ادب بودن

خاصه گر داشت شهرت و منصب

بیشتر می نمود حفظ ادب

آدم با ادب در آن دوران

بود محبوب بین پیر و جوان

همه جا بود صحبتش هر دم

محترم  بود بس که این آدم

می شد انجام هر کجا کارش

چون ادب داشت توی گفتارش

حالیا نیست ساز و کار جهان

مثل سابق به کام با ادبان

گر بگردی دقیق در عالم

بی ادب نیست توی دنیا کَم

از وزیر و رییس یک دولت

تا نماینده های یک ملت،

ادبیات شان عوض شده است

شیوه ی گفتمان عوض شده است

 مثلا گفته اند آقایی

که بریزید آب را جایی...

(حیف حالا که خوب کردم فکر

باقی جمله نیست قابل ذکر!)

الغرض وضع سخت حاد شده است

آدم بی ادب زیاد شده است

دیگر امروزه نیست توی جهان

هیچ جایی برای با ادبان

گر جوانی نجیب و اهل ادب

برود توی جمع چند جلب

تا کند باز او دهانش را

می شود بین جمع استهزا

که چرا نطق می نمایی تو

مثل گوینده های رادیو

باش مانند آدم، ای اسکول!

جمع کن این بساط را عوضی*

شده امروزه بین مردم شیک

دادن فحش های زشت و رکیک

نیست مقدور توی این دوران

ادب آموختن ز بی ادبان!

پی نوشت

*امیدوارم از چنین آدمی که رعایت ادب نمی کند انتظار نداشته باشید که رعایت قافیه کند!

نسیم عرب امیری

به نقل از کتاب «کجایی که یادت بخیر»