گاهی فکر میکنم چقدر مسخره که فکر میکنم اینجا مخاطب دارد ولی باینکه میبینم روزی چهار پنج نفر از بخت بد گذرشان می افتند کمتر کسی ردی به جا می گذارد.
البته مسخره تر خودمم که هروقت ظرف میشویم و کار میکنم به موضوعی فکر میکنم دعوایی در ذهنم درست میکنم پیروز انتخاب میکنم میبازم و میبرم و از دلش متن بخور و نمیری درمیاورم که اینجا را زنده نگه دارم حتی شده به زور متن! در حالیکه این متن ها میتوانند خوراک شعر باشند و حرام شده اند.