مردم سرگرمی ندارند ( روزنامه جام جم)

 مردم سرگرمی ندارند.

این جمله ورد زبان همگان است که ؛ مردم سرگرمی ندارند.گاهی برای آغاز گلایه از روزگار وگاهی برای توجیه برخی رفتارهای ناهنجار مثل رانندگی  بی هدف و نمایشی در بزرگراه ها.

مردم سرگرمی ندارند، جملاتی از این دست وقتی سر زبان ها می‌افتد ، همگان آن را تکرار می‌کنند بی آن که کسی در درستی آن ها تأمل کند.

به اطراف خود بنگرید و ببینید ؛ چگونه ابزار و ادوات سرگرمی و تفریح و بازی، ما را  محاصره کرده اند؟ این همه دستگاه های صوتی و تصویری ، ده ها و صدها شبکۀ رادیویی و تلویزیونی، انواع وسایل پخش موسیقی، انواع تلفن های همراه و تبلت ها، رایانه ها ،  پارک ها و سینماها و تئاترها و نمایشگاه های هنری ، انواع نشریات و کتاب ها ، انواع رشته های ورزشی و...

به راستی انسان امروز ، چرا این همه در پی تفریح و تفنن است؟ چه بر سر انسان آمده است که هر بازیچه ای که برای خود فراهم می‌آورد مدتی کوتاه ، از آن خرسند است و همان بازیچه به زودی برایش تکراری و قدیمی می شود؟

چگونه است که کودک دیروز با یک عروسک سادۀ دست ساز، تمام دوران کودکی اش را رنگین می ساخت و کودک امروز، هر روز و هر ساعت به دنبال بازیچه ای دیگر است؟

به گمان من ، انسان امروز در چنبرۀ فریبی بزرگ ، گرفتار شده است که برساختۀ نظام اقتصادی مبتنی بر مصرف مداوم است. سرعت گیج کنندۀ تغییرات دربازار کالاهای مصرفی، انسان را دچار تشویش می کند تا مبادا از تحولات روز ، بی بهره بماند .

همین تشویش بی ثمر است که انسان را به تکاپو می اندازد تا خود را با سرعت تغییرات بازار کالاها مصرفی هماهنگ کند و از خرید پی در پی محصولات جدید واحساس خوشبختی گذرای آن خرسند باشد.

این احساس خوشبختی و هماهنگی با تحولات، یعنی به روز بودن ،فقط چند روز دوام دارد و به محض ورود تولیدات جدید ، تبدیل می شود به حس سرخوردگی و ناخرسندی از داشته‌ها و حسرت دستیابی به بازیچه های جدید.

این تناوب ویرانگر میان حس خرسندی از خرید تازه های بازار و اندوه و حسرت ناشی از جا ماندن از محصولات جدید ، انسان امروز را از دو نعمت بزرگ محروم ساخته است، یکی دل بستگی به داشته ها و خاطرات حاصل از بودن با آن ها و دیگری ، خلاقیت و تخیل برای بهره مندی بیشتر از امکانات موجود.