تو به چه کسی رأی می دهی؟( روزنامه جام جم)

در این روزها که همه جا صحبت از انتخابات است، گاهی با این پرسش مواجه می‌شویم که : راستی تو به چه کسی رأی می‌دهی؟

اگرچه اصل بر مخفی بودن رأی افراد است، اما به هر حال در روابط دوستانه گاهی ممکن است ، اطلاع یافتن از رأی دیگران خالی از فایده نباشد و نوعی هم فکری و مشاوره تلقی شود.

اما چند نکته در این میان قابل تأمل است، یکی این که اصرار بر اطلاع از رأی دیگران ، کار شایسته ای نیست و از آن ناشایسته تر تحمیل نظر شخصی بر دیگران است، چنان که گاهی ، در برخی محافل صنفی و گروه های اجتماعی چنین می‌شود.

مثلا بیانیۀ استادان دانشکده در حمایت از نامزدی آقای فلان، یا گردهمایی شاعران در جلسۀ انتخاباتی فلان نامزد.

در این گونه موارد، تلفن زنگ می‌زند و شما را  محترمانه دعوت می‌کنند که با امضای بیانیه یا حضور در جلسه، با دوستان هم کار و هم صنف خود ، همراهی کنید.

البته اجباری در کار نیست، اما وقتی تنظیم روابط دوستی و همکاری براساس نوع اجابت این دعوت های محترمانه است آن وقت احساس می‌شود که : البته اجباری در کار نیست !

اما از این شگفت تر هم هست و آن هنگامی است که تصور شود، رقابت در انتخابات ، مانند صف آرایی در میدان جنگ است و کسی که رأی آورد و انتخاب شد، در واقع پیروز میدان جنگ است و دشمنان خود را شکست داده است و باید جشن پیروزی بگیرد.

کسی که پیروز شده حق دارد که دشمن شکست خورده و البته طرفداران و حامیان او را تحقیر کند ، از کار برکنار کند و حتی اجازۀ حرف زدن و اظهار نظر را از آنها سلب کند.

حال آن که رقابت انتخاباتی ، برای سهیم شدن تمامی اندیشه ها و دیدگاه ها در طراحی مدیریت کشور است و رأی آوردن یکی از این دیدگاه ها به معنای باطل بودن سایرین نیست ، بلکه فقط به معنای انتخاب و ترجیح است.

در شرایط متعادل و فضای حاکمیت اخلاق ، فرهنگ و معنویت صاحبان اکثریت آراء و منتخبان مردم، دیگران را نه به چشم دشمن و نه حتی به چشم رقیب می‌نگرند، بلکه به عنوان یاران و مشاوران خود می انگارند که با اندیشه های متفاوت خود می‌توانند برخی کاستی ها را که طرح ها و برنامه ها در اجرا دچار آن می‌شوند برطرف کنند.

با این دیدگاه، حاصل انتخابات ،پیروزی یک جریان و شکست دیگران نیست، چنان که در تلقی عام متأسفانه چنین تصور می شود، بلکه انتخاب یک دیدگاه و ترجیح آن بر دیدگاه های دیگر است و البته این به معنای بی نیازی از آن دیدگاه های دیگر نخواهد بود.