بده مشک را به عباس- تضمین غزلی از احمد عزیزی

"علی ای همای رحمت" به ابوتراب آید

"تو چه آیتی خدا را" به همان جناب آید

بکند اگر دعایی همه مستجاب آید

"که به آن قمر بگوید که مرا به خواب آید؟

چه شود به ظلمتستان شبی آفتاب آید؟"

علی ای همیشه ساقی بده بادۀ خماران

سر خمّ باده بگشا به سلامتی یاران

"برسان سلام ما را به شکوفه ها به باران"

"شه ماهِ نو- شکاران، مه تیغ- ذوالفقاران

که ز هیبت جمالش دل شیر آب آید"

علی اول است آری علی آخر است آری

علی آنکه با محمّد چو برادر است آری

به خدا قسم که همتای پیمبر است آری

"ره خانۀ محمّد در حیدر است آری

که به شهر علم هر کس ز طریق باب آید"

علی آنکه روز محشر همه را کند گواهی

همه درد خود بگویند به آن جناب شاهی

ولی او غم خودش را به کبوتران چاهی

"تو به شهر بی پناهی ز در دگر چه خواهی

که گر از خدا بجویی ز علی جواب آید"

تو امیر کاروانی نگهی به کاروان کن

تو شفاعت جهان را ز خدای مهربان کن

بده مشک را به عباس و به سوی ما روان کن

"دمی ای فرات رحمت نظری به تشنگان کن

که سکینۀ دل ما به سراغ آب آید"

به خدا به عشق سوگند به لا الهَ الا

چه جهنم و چه فردوس چه آخرت چه دنیا

علی و محمّدم بس حسن و حسین و زهرا

"ره نینوای شوقت چه قیامت است کانجا

چو گلوی نی ببرّی نفس رباب آید"