ای که گل داد خزان از خبر میلادت
سفر از خاک به افلاک مبارک بادت!
نام تو در صف یاران علیاکبر(ع) بود
و جنون پیر طریقی که به دریا
دادت
شب آخر که خدا بود و تو بودی و
"فنا"
بازگو قرعهی سربسته چه میافتادت؟!
که همآغوش شدی با تب عریان حسین(ع)
و درخشید خدا در دل نیکوزادت
چیست زیباتر از این خلوت پنهان
با تو
که فراخوانده مرا زمزمههای
یادت؟!
رفتي و بعد خداحافظي از باغ بهار
زرد شد گونهي سرسبزترين شمشادت
شور شیرین شهادت، شب و بیتابی
یار
شرححالی گذرا از نفس فرهادت!
به چراغانی خورشید کمر بست جهان
شب پرواز تو چون صبح خوش میلادت!
فنا: آخرين مرتبه از مراتب عرفان.