در عشق ...

به رنگ و بوی، همان باغِ پار و پيراری است

حقيقت است که گل‌های ‌باغ، تکراری است

بهارِ تازه به غير از تو چيز تازه نداشت

به جز تو ـ رودِ روانی که در دلم جاری است

بدا به صفحه‌ي تقويم‌ها که ننوشتند

بهار تازه «بهاری که دوستم داری» است

بهار، بوی گل و نبضِ تُنگِ ماهی نيست

بهار، آنچه تو با خود به خانه مي‌آري است

در عشق از چه بترسم، که «سهل» و «سخت» تویی

و راحت است کنار تو هر چه دشواری است

«رها ز هر که و هر چيز» همسفر شده‌ايم

که اين سفر، همه‌ي توشه‌اش سبکباری است...

                                     محمدرضا تقی دخت