1.اول نمی خواستم با تراته(شعر محاوره) بروز کنم به همون دلیلی که همه می دونیم  اما خب ..

نمی تونی آخر بفهمی منو، نمی تونی آخر تو درکم کنی

نه دیگه به اینجام رسیده عزیز،به امید روزی که ترکم کنی

بیا این تموم پس اندازِ من، گُلایی که دادی همش مال تو

نمی خوام از این غصه ها پُر بشم که حتماً تموم میشه امسال تو

هنوزم شبیه همون موقعی هنوزم شبیه پشیمونیات

که حرفامو نشنیده می گیری و میری باز سراغ پریشونیات

حواسم سرِ جاش وُ می شنوم، که این روزا از من چقد دلخوری

تو دنیامو از من گرفتی چطور ببینم داری گریه مو میشمری؟

نمی شه که هر چی بگی و بری که "دوس دارم"ت خنده آور شده

همیشه همینجوری بودی برو،که تردیدم ایندفعه باور شده

نمی تونی آخر بفهمی منو، نمی تونی آخر تو درکم کنی

نه دیگه به اینجام رسیده عزیز،به امید روزی که ترکم کنی

حسن پاکزاد

2.

نه تو دروغ می گویی

نه این نامه های سوخته

ببین

با یک چای تلخ  هم

می شود به تفاهم رسید

3.و یه غزل قدیمی..

شادی من سهم کبوترهای خانه

تلخ ام ،به من چیزی نگو از این زمانه

تلخ ام  شبیه وقت هایی که نباشی

تلخ ام ،بریز این قهوه را با هر بهانه

ای عشق! نایابی ،اگرچه دیر یا زود –

روزی فراوان میشوی در شهر بانه

حتی مسافرهای سرگردان این شهر

از من نمی خواهند مقداری ترانه

دارم تو را؟!... من که فراموشی ندارم؟!

داری  مرا  تنها  میان  رودخانه...

ترسی ندارم اینکه از چشمان آبی ت-

آتشفشانی سرخ می گیرد زبانه

جز مرگ حرف دیگری باقی نمانده

از زندگی  هرگز ندیدم  یک نشانه

ترک ام کن  و بگذار آرامش  بگیرم..

*

یک چای تازه ،عصر، در یک قهوه خانه...

حسن پاکزاد

*برای بار سوم بسیاری از لینکام حذف شدن نمیدونم تقصیر پشتیبانی ضعیف بلاگفاست یا علت دیکه ای داره بهرحال دارم دنبال اسامی دوستان میگردم